Analizy hydrograficzne w GIS - 5. Identyfikacja zależności wewnątrz sieci i delimitacja zlewni

5. Identyfikacja zależności wewnątrz sieci i delimitacja zlewni

Jednym z końcowych etapów wykonywania analizy sieci hydrograficznej dla danego obszaru jest ustalenie powiązań w obrębie sieci i nadanie wartości liczbowej wyrażającej wielkość spływu na poszczególnych odcinkach sieci rzecznej. Odbywa się to poprzez wyszczególnienie w sieci rzecznej poszczególnych fragmentów, to jest odcinków pomiędzy punktami przecięcia, odcinków ujściowych i źródłowych (takich, które nie mają węzłów na obu końcach). Jest to tworzenie zależności topologicznych, gdzie fragmenty sieci hydrograficznej są odpowiednikami łuków lub łańcuchów, a punkty przecięcia - węzłami. W ten sposób powstaje raster połączeń sieciowych, zawierający zidentyfikowane odcinki sieci rzecznej, którym można przypisać określoną wartość wielkości spływu. Aby tego dokonać dane rastrowe należy zamienić na wektorowe, gdzie każdy obiekt (fragment cieku) będzie miał przypisany atrybut - wielkość spływu.

Wraz z określeniem relacji pomiędzy poszczególnymi elementami sieci rzecznej, cała analiza na poziomie proceduralnym dobiega końca. Ostatnim krokiem do otrzymania kompletnej informacji o sieci hydrograficznej jest wydzielenie działów wodnych, tzw. delimitacja zlewni. Danymi wejściowymi w tym procesie są: siatka kierunków spływu i raster połączeń sieciowych. Niebanalne znaczenie ma tu także przyjęta wcześniej wartość progowa, od której zależy gęstość sieci rzecznej. Jeśli ustalono ją na niskim poziomie, oznacza to, że kształt sieci rzecznej będzie zwarty, co z kolei zaznaczy się w dużej ilości małych działów wodnych. Przy większej wartości progowej działy wodne będą większe, a co za tym idzie, wystąpią w mniejszej liczbie (przy jednakowym pokryciu obszaru w stosunku do poprzedniego). Warto dodać, że przy automatycznej generacji działów wodnych zostaną one przedstawione z większą wiernością, jeśli przeprowadzono wspomniane na początku rozdziału wypalanie linii cieków. Będzie to szczególnie przydatne w przypadku obszarów o mało urozmaiconej rzeźbie terenu. Jeśli wymagają tego cele prowadzenia analizy, wygenerowane działy wodne również można przekonwertować do postaci wektorowej.