Systemy wspomagania satelitarnego
Zadaniem systemów wspomagania satelitarnego (SBAS - Satellite Based Augmentation System) jest zwiększania precyzji i dokładności pomiarów przeprowadzanych z wykorzystaniem globalnych systemów nawigacji satelitarnych (GPS, GLONASS, Galileo itp.).
Dzięki funkcjonowaniu systemów wspomagania satelitarnego zdecydowanej poprawie ulegają podstawowe parametry nawigacyjne systemów nawigacji satelitarnej tj.:
- dokładność, czyli zdolność systemu do określania pozycji mierzonego obiektu w granicach dopuszczalnego błędu systemu,
- wiarygodność, która określa poziom zaufania do dostarczanej przez system informacji,
- ciągłość, czyli zdolność systemu (satelitów) do nieprzerwanej pracy podczas całego swojego przelotu nad horyzontem użytkownika
- dostępność określaną jako prawdopodobieństwo pełnienia usług nawigacyjnych w dowolnym momencie.
Istotną cechą systemów wspomagania satelitarnego (SBAS - Satellite Based Augmentation System) jest ich kompatybilność. Obok systemu EGNOS wyróżnić jeszcze możemy pionierski, amerykański system WAAS (Wide Area Augmentation System) oraz japoński MSAS (Multifuncional Satellite Based Augmentation System). Są to systemy regionalne, jednakże na mocy porozumienia MOPS (Minimum Operational Performance Standards), transmitowane przez nie informacje mają taką samą strukturę. Dlatego też odbiorniki "rozumieją" zawartość odbieranych sygnałów niezależnie od systemu, który je emituje. Kooperacja ta powoduje także znaczący wzrost terenowej dostępności ich sygnałów, a w połączeniu z planowanymi ulepszeniami systemów satelitarnych umożliwi w przyszłości rzeczywisty, globalny serwis nawigacji satelitarnej.
